تقدّس و قدرت در دوره صفویه (جایگاه قدسی پادشاهان صفوی)

پادشاهان صفوی، از موقعیتی قدسی‌گونه برخوردار بودند. گفته می‌شد آن‌ها معصوم هستند و علم لدنی، اقبال خاص شاهی، توانایی انجام دادن معجزه و پیش‌گویی آینده را دارند. خانه شاه مقدس و محل بست بود. اشیایی که با شاه تماس داشتند، مقدس می‌شدند و قدرت شفابخشی داشتند. شاه به سبب برخورداری از چنین موقعیتی، به خودش اجازه می‌داد تا احکام شریعت را نادیده بگیرد و مرتکب منکرات شود. مردم از نفرین شاه می‌ترسیدند. دست زدن به فرمان‌های شاه و نقاشی چهره او ممنوع بود. چنین باورهایی، از اعتقادات غالیانه قزلباش‌ها و موقعیت شاه در نزد عامه مردم سرچشمه می‌گرفت. در این پژوهش عوامل، نتایج و نشانه‌های تقدس شاهان صفوی بررسی می‌گردد و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با اتکا بر منابع اصلی، اثبات می‌شود که شاهان صفوی از یک جایگاه قدسی‌گونه و متفاوت با اسلاف خود برخوردار بودند.